Oriana

Godność: Oriana Baskerville

Wiek: 16 wiosen

Orientacja: Heteroseksualna

Dystrykt: Urodziła się w dzielnicy Trost

Grupa: Oddział Zwiadowców

Ranga: Oddział Specjalny Zwiadowców

Umiejętności: Już sam fakt że znajduje się w oddziale specjalnym świadczy o tym że posiada ponad przeciętne umiejętności. Wyróżnia się ona naprawdę ogromną inteligencją, oraz niesamowitą szybkością przy której nie zużywa wcale wiele gazu. Oprócz tego, jest bardzo uzdolniona w walce wręcz i bardzo dobrze opanowała sprzęt do trójwymiarowego manewru. Jej jedną z najbardziej ogromnych umiejętności jest prawidłowa ocena sytuacji i szybkie przeanalizowanie następnych ruchów.

Wygląd: Jest niskiego wzrostu ledwo metr sześćdziesiąt , ma bladą cerę oraz szaro zielone oczęta a jej cera jest w odcieniu białej czekolady. Swoje kasztanowe włosy spina w dwa kucyki które opadają swobodnie na ramiona. Wiele osób na początku ją bierze za chłopaka ponieważ... Jest niestety płaska. Najczęściej ubierała się w strój kadetki, później już w strój zwiadowcy. Często się uśmiecha do innych jakby zapominała dlaczego została żołnierzem. Kiedy walczy, na jej twarzy pojawia się delikatny uśmiech.
Natomiast ubranie cywila... W sumie to nic nadzwyczajnego. Proste czarne spodnie, biała koszula i brązowe skórzane buty. Ten cały strój jeszcze bardziej sprawia że wygląda ona jak chłopak, przez co wiele osób się z niej nabija, lecz jej to zbytnio nie obchodzi. Nie lubi ubierać sukienek ani spódniczek, prędzej by wolała zginąć niż ubrać się jak jakaś plastikowa laleczka. Natomiast na jej plecach jest blizna, która powstała na pierwszej wyprawie poza mur, dzięki temu poświeceniu uratowała innej osobie życie.


Charakter: Jej charakteru nie da się opisać prostymi słowami. Na pierwszy rzut oka, uśmiechnięta i wesoła lecz to jest bardzo mylne wrażenie. Na jej ustach często pojawia się delikatny uśmiech który nie znika nawet gdy jest atakowana przez tytanów przez co się wziął jej przydomek - „Oriana o Delikatnym Uśmiechu” który znali wszyscy kadeci. Można śmiało powiedzieć że jest sadystką, kiedy zaczyna walczyć lecz później powraca do swojej drugiej, spokojnej i miłej natury. Prędzej by oddała życie za towarzysza, niż miałaby go zostawić na polu bitwy, co świadczy o ogromnym poświęceniu i odwadze. Cechuje ją również ogromna upartość i wytrzymałość, dąży do wyznaczonego celu. Natomiast jej jedną z słabości jest to że nie potrafi współpracować z innymi.  Nie obchodzi ją zbytnio czy sama ucierpi, liczy się fakt aby komuś uratować życie. Skąd u niej się wziął ten szacunek do życia? Z bardzo prostego powodu – nauczyła ją tego rodzina, którą kocha ponad wszystko. Ma również nadzieję, że jej ojciec zaakceptuje jej wybór, wszak obiecała sobie że zostanie jedną z najsilniejszych żołnierzy. Robi to wszystko aby nie być „czarną owcą” w rodzinie. Pragnie aby ojciec i brat byli z niej dumni.


Historia: Urodziła się w dzielnicy Trost. Była bardzo chorowitym dzieckiem, cierpiała między innymi na astmę. Najsłabsza w rodzinie, tak zwana czarna owca. Miała trzech braci – Dominic, Vincent, Jared oraz dwie siostry – Angelicę i Isabellę. Oriana była ostatnim dzieckiem, najmłodszą z całego rodzeństwa. Bracia i siostry nigdy nie zwracali na nią zbytnio uwagi, a rodziców często nie było w domu. Dziewczyna ze względu na swój stan zdrowia miała zatrudnionego prywatnego nauczyciela, który ją nauczył czytać i pisać, po czym sama się dalej kształciła, przeczytała wszystkie książki naukowe w domu. Mimo słabego zdrowia często pomagała rodzicom w rachunkach gdyż byli rodziną kupiecką. Szybko stała się bardzo pomocna, więc wiedzieli że mogą jej to powierzyć. Kiedy dziewczynka miała trzynaście lat, jej mama zmarła przez co ich sytuacja zrobiła się gorsza, lecz dawali radę. Wtedy Dominic z Jaredem odeszli z domu i dołączyli do grupy kadetów. Dominic przeszedł szkolenie z numerem trzydziestym siódmym a Jared osiągnął numer czterdziesty drugi. Jednakże obydwoje zginęli na pierwszej misji. Vincent natomiast który był najmłodszym z braci został lekarzem i wyprowadził się z domu. Obydwie siostry zostały z ojcem i Orianą, lecz dla bliźniaczek los nie był łaskawy gdyż zaginęły podczas dnia upadku muru Maria. Oriana chciała się opiekować ojcem lecz ten jej udzielił pozwolenia aby ta wybrała własną drogę życia i sama decydowała. Zatem w wieku lat trzynastu dołączyła do kadetów. Utrzymuje nadal kontakt z swoim bratem i ojcem.  
Jak to się również mówi początki wcale nie są łatwe. Tak i było w tym przypadku. Na początku wcale nie dawała sobie rady z ćwiczeniami, nie potrafiła praktycznie nic. Najgorzej jej szło w sprzętem do trójwymiarowego manewru, co chwilę traciła koncentrację co równało się różnymi wypadkami. Wiele osób się z niej z tego powodu nabijało, chciała się poddać lecz wtedy sobie przypomniała po co tu przyszła i zaczęła się jeszcze bardziej starać. Trenowała od samego świtu do bardzo późnej nocy, nawet gdy padało bądź było zimno czy gorąco. Nie chciała się wcale złamać, musiała walczyć w końcu obiecała to sobie. Minęły trzy lata i w końcu dołączyła do zwiadowców, zapracowała na to za pomocą własnych wysiłków. Aż nastąpiła jej pierwsza za mury, na której wiele osób z jej oddziału zginęło, a ona sama została zraniona, lecz nadal walczyła, mimo iż odczuwała ogromny ból. Jej pierwsza wyprawa... Była naprawdę bardzo opłakana w skutkach nie tylko dla niej ale i dla wielu innych kadetów. To właśnie ta grupa w której ona była została zaatakowana przez największą liczbę tytanów. Wielu jej znajomych poległo, ale nie tylko oni, zginęło również wielu bardziej doświadczonych żołnierzy. Widok krwi, odciętych części ciała wprawiło ją na początku w ogromne przerażenie, nigdy nie widziała tego z bliska. Na jej twarz pociekło wiele krwi, co sprawiło że nie mogła się wcale ruszyć przez dłuższą chwilę.  To właśnie wtedy sobie uświadomiła czym naprawdę jest walka i po raz pierwszy walczyła na poważnie. Przypomniała sobie co było jej prawdziwym celem w życiu, po czym w końcu udało jej się opanować i powstała tam najprawdziwsza rzeź, walczyła bez chwili wytchnienia. Po chwili u jej stóp leżały ciała zmasakrowanych tytanów i była cała w ich krwi, przez co później pojawiła się zupełnie nowa ksywka - Krwawa Oriana.   Lecz pozostała tylko króciutka chwila nieuwagi i oberwała, wpadając w w drzewo gdzie pozostał zniszczone ostrze, na które niestety się nadziała. Miała sporo szczęścia że nie przebiło jej żadnych ważnych organów.  Udało jej się wrócić z powrotem do miasta tak naprawdę cudem, gdzie była pewien czas hospitalizowana, rana wyleczyła się w odpowiednim czasie lecz niestety blizna pozostała.  Wtedy postanowiła jeszcze bardziej trenować i walczyć, jeszcze mocniej i intensywniej. To nadal jest jej największą motywacją.  Kiedy została wyleczona, dowiedziała się że została przeniesiona do specjalnego oddziału.

Ciekawostki:

- Uwielbia zwierzęta
- Pisze lewą ręką
- W dzieciństwie chorowała na astmę
- Utrzymuje kontakt z rodziną

Jestem jak najbardziej za, jeśli napiszesz wszystko 2-3 razy dłuższe, kochana. Pisz dalej.

Poprawione

Widzę ładną poprawę, długość już bardziej mi się podoba. Jest niestety trochę błędów interpunkcyjnych, dlatego ćwicz pisanie razem z nami . Pamiętaj, że Twoja postać jest młoda, stosunkowo nowa i powinna być posłuszna osobom o wyższych rangach oraz swojemu dowódcy. Powodzenia na fabule. Akcept