Giorgio Ardicoetto

Godność: Giorgio Ardicoetto
Wiek: 25
Orientacja: Bi. Chociaż bardziej ceni sobie towarzystwo płci pięknej.
Dystrykt: Trost
Grupa: Cywil
Ranga: Polityk  
Umiejętności: dyplomacja, śpiew, gra na gitarze, taniec, zarządzanie logistyczne, walka wręcz, strzelectwo, zarządzanie, szermierka  
Wygląd: Wysportowana sylwetka przedstawiająca niemalże antyczny kanon męskiego piękna, chociaż zdecydowanie mniej atletyczna, bardziej subtelna i pociągająca. Oliwkowa cera, lekko kontrastuje z brązowymi oczyma, które dodają obliczu nieco tajemniczości, a jednocześnie ich wieczny blask radości i optymizmu, tworzy aurę niesamowitego ciepła i emanującej dobroci. Blado różowe usta zawsze są uśmiechnięte, w sposób przypominający coś pomiędzy szczerą życzliwością, a delikatną ironią. Wysokie czoło, zupełnie odkryte, powyżej którego sterczy gęsta czupryna włosów, w kolorze jasny blond. Przez swoją urodę podoba się zarówno paniom jak i panom. Nosi się z wielką gracją, lecz robi to w taki sposób, że nikt nie może zarzucić mu sztuczności, tak typowej dla większości szlachty. Jego ruchy są niemalże taneczne, choć wzmocnione wrodzoną siłą.  
Charakter: Pewność siebie młodego szlachcica mogłaby być odebrana jako arogancja i właściwie nie byłoby to dalekie od prawdy. Jest urodzonym arystokratą, stworzonym do pociągania za sznurki, ale też wspierania i kierowania zespołem ludzi. Uwielbia wykorzystywać swoje atuty, aby uruchamiać działania innych, a jego bystrość i inteligencja pozwalają na zdolne manipulowanie ludźmi i udaną dyplomację. To właśnie spryt i uroda przystojnego mężczyzny jest tym, co nazywa swoimi głównymi atutami. Jednocześnie jest zupełnie odporny na stres, przez co w sytuacjach kłopotliwych zawsze zachowuje zimną krew. Można go nazwać bezdusznym manipulatorem, lecz należy zwrócić uwagę na to, że robi to zawsze w słusznej sprawie, a nie dla własnej rozrywki. Jest przede wszystkim lojalny wobec ludzkości, a jako swoją życiową misję wyznaczył sobie kierowanie innymi tak, aby to człowiek był górą, to również najprostszy opis jego politycznego przesłania. Cechuje się olbrzymią ambicją, dzięki której osiągał szybko kolejne awanse. Jest zatroskany o los świata, często w samotności myśli tylko o tym jak poprawić warunki bytu ludziom, lecz nie daje tego po sobie poznać w towarzystwie. W kontaktach z ludźmi jest bardzo radosny, życzliwy, jakby chciał w niełatwych sytuacjach być pokrzepieniem dla tłumu i właśnie za to zwykli mieszkańcy kochają go jak idola. Zawsze potrafi rozładować napięcie, zaprowadzić spokój tam, gdzie wybuchł chaos, a nawet potrafi stać się tym, kto rozpoczyna wielkie imprezy. W skrócie niezmiernie charyzmatyczna postać. Gdy jednak sytuacja tego wymaga staje się ostry i gwałtowny, nie zawaha się zabić, ani uderzyć, staje się zupełnie pozbawiony skrupułów aż do momentu, gdy sytuacja zagrożenia zostaje zażegnana. W nielicznych wolnych chwilach uwielbia zabawiać innych muzyką, tańcem, bądź też leniuchować. Lubi w przebraniu schodzić do najuboższych dzielnic, aby dzielić z prostymi ludźmi chwile radości.  
Historia: Giorgio urodził się jako bękart, syn lorda Ardicoetto oraz jednej z jego bliskich przyjaciółek, która niestety zmarła przy porodzie, tym samym pozwalając ojczulkowi zatuszować rodzącą się aferę mezaliansu, który mógłby splugawić jego nazwisko. Sam lord nie mimo szczerej miłości do matki chłopca, nie mógł się z nią związać, żeby nie psuć krwi sławnego rodu. Poza tym krępowało go małżeństwo z prawowitą żoną, z którą miał dwóch synów. Giorgio mógł więc dorastać w luksusowej dzielnicy, otoczony służbą i dobrami, lecz zdecydowanie pozbawiony matczynej miłości. Macocha traktowała go gorzej niż braci, ojca często nie było w domu z powodu wyjazdów, więc nikt nie zwracał uwagi na upokorzenia blondyna i sprowadzanie go do roli popychadła. Często kazano mu robić to co służba, był również odłączony od rodzinnego stołu, jadał z usługującymi w kuchni. Nigdy jednak nie narzekał na swój los, był wdzięczny za to co miał, a nawet podnosił na duchu służbę, która nieraz zgarniała znacznie większe upokorzenia niż on. Mimo pogardy rodziny pod jego adresem, wszyscy zatrudnieni przez jego ojca kochali go i byli gotowi w każdy możliwy sposób umilić mu życie, ale on nie chciał ich nadmiernie wykorzystywać w drobnych rzeczach, sam więc naprawiał sobie ubrania i ogólnie był bardziej samowystarczalny. Właśnie wtedy zrozumiał ile zyska miłością i życzliwością. Wykształcenie odbierał u najlepszych nauczycieli, co było wymogiem ojca, który miał ogromną słabość do bękarta. Twarz zdjęta z twarzy matki, którą tak miłował, musiała robić na nim wrażenie. Bracia zazdrościli mu specjalnych względów, a macocha robiła wszystko, aby przenieść je na swoje dzieci. W wolnym czasie brał gitarę i swoim śpiewem umilał czas biednym.
Mimo apatii i antypatii w rodzinie, układ był jasny, najstarszy syn- Robert odziedzicza wszystko wraz z władzą, młodsi mogą starać się o stanowiska na dworze, albo żyć sobie spokojnie z dala od świata polityki. Sytuacja zmieniła się na korzyść Giorgia, w dość tragicznych okolicznościach i to o dziwo dzięki tytanom. Cała rodzina miała w karocy dotrzeć na bal u króla, gdzie oczekiwał ich już ojciec rodziny, lecz pięćset metrów przed murami miasta, do którego zmierzali padli ofiarą ataku tytanów. Dosłownie w ostatniej chwili Giorgiowi, któremu nie pozwolono jechać w karocy, lecz obok woźnicy, udało się przeskoczyć na jednego z koni ciągnących powóz. Stopa tytana zmiażdżyła całą rodzinkę, która sparaliżowana strachem nie mogła się ruszyć. Młodzieniec pognał konia aż do murów, a strażnicy zabili tytana. Lord Ardicoetto na zawsze wycofał się z działalności politycznej, odchodząc na emeryturę. Od tego dnia jedyny ocalały syn stał się jego oczkiem w głowie, a starania, aby stał się biegłym politykiem wzrosły znacznie bardziej.
W wieku dwunastu lat Giorgio trafił do akademii taktyków, gdzie miał poznać wszystko co potrzebne do walki z tytanami. Walkę wręcz ćwiczył już od piątego roku życia, nie tylko pod okiem instruktorów ze wschodu, ale w bójkach z braćmi, jakie zdarzają się młodym rodzeństwom. Podobnie strzelectwo, szermierkę i jazdę konną, były to przecież typowe rozrywki dla wysoko urodzonych. W akademii miał więc pięć lat, aby opanować taktyki walk z potężnym przeciwnikiem. To w tym miejscu z czarującego chłopca, stał się prawdziwym mężczyznom, myślącym nie tylko o zabawach, lecz o dobrze ogółu. Tam również nabrał silnego postanowienia, aby wykorzystać cały swój potencjał dla obrony ludzkości przed tytanami.
Po ukończeniu akademii wybrał służbę wśród zwiadowców, przenosząc swoją wiedzę teoretyczną na praktykę elitarnego oddziału. Wykazał się nie lada talentem, gdy dzięki akcji, którą zaplanował, zginęło dwudziestu tytanów, a nikt z żołnierzy nie zginął.
Swoja służbę zakończył w wieku dwudziestu trzech lat, jednak skrzydła wolności na zawsze pozostały w jego sercu czymś istotnym. Został przeniesiony na królewski uniwersytet, gdzie zgłębiał tajniki logistyki i zarządzania kryzysowego, a po skończonej edukacji trzy lata później stał się ważnym członkiem kancelarii pierwszego ministra. Powrót na dwór stał się również momentem przyjęcia Giorgia jako pana Ardicoetto, ojciec z dumą wręczył mu swój pierścień i oświadczył publicznie, że dalszy los rodu jest w rękach jego syna.
Od tamtej pory mężczyzna jest szanowanym politykiem. Z całą pewnością mimo młodego wieku, na dworze jest doceniona jego zdolność przywódcza i doświadczenie z lat odbytych w służbie. Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych polityków i najbardziej popularnych, dzięki ciągłej trosce o najuboższych.  
Ciekawostki:
-niektórzy przypisują mu winę za śmierć macochy i braci
-krążą plotki, że jest gejem, mimo że nikt nigdy nie widział go z innym mężczyzną w sytuacji intymnej
-jest szanowanym znawcą win
-uwielbia ciasteczka cytrynowe i galaretkę
-cenią go za prostotę ale też każdy zauważa, że ma w sobie naturę arystokraty

No to tak:
gdzie podziało się nazwisko?
Nie ma grupy "politycy" a tym bardziej nie ma rangi "ministra obrony"
jak już to:
grupa CYWILE
ranga: POLITYK

Zdecyduj się waść do jasnej anielki.
Polityk czy żołnierz?

Jak polityk to:
-nie potrafisz obsługiwać się sprzętem do 3DMG
-nie posiadasz żołnierskiego doświadczenia
-i w ogóle nici z bycia żołnierzem bo z tego zwalnia tylko śmierć


Innymi słowy cała kp do poprawy. Dziękuję za uwagę.

Poprawione.

I jeszcze od Sofy małe co nie co, czyli prosiłabym o bardziej sprecyzowane i rozbudowane opisanie umiejętności. Chce wiedzieć co rozumiesz przez ' zarządzanie, logistykę, itp ' .
Jednak nie zgodzę się z Markiem. Twoja postać mogła być żołnierzem i zostać zwolniona jeśli doświadczyła jakiś ciężkich obrażeń: brak ręki, brak nogi, ślepota, coś w ten deseń.

Ps. trochę za młody jak na szanowanego polityka.